Ο τίτλος του έργου Βίοι Παράλληλοι του Έλληνα ιστορικού και βιογράφου Πλουτάρχου ήρθε στο μυαλό μας με αφορμή την συνταξιοδότηση δύο εκλεκτών φίλων μας ορθοπεδικών γιατρών, του Θόδωρου Κατσαρδή και του Γιώργου Χριστοδούλου.
Ο Θόδωρος Κατσαρδής και ο Γιώργος Χριστοδούλου έχουν πολλά κοινά σημεία.
Διετέλεσαν και οι δύο ως έφηβοι διαπρεπείς αθλητές στίβου σε Πανελλήνιο επίπεδο και συγκάτοικοι τα πέτρινα χρόνια. Καλαβρυτινοί γόνοι εισήχθησαν στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών χωρίς να έχουν κληρονομήσει την «αριστεία». Οι οικογένειες τους με αγώνα, τιμή και αξιοπρέπεια τους στήριξαν καταθέτοντας το «είναι» τους και εκείνοι δεν τους διέψευσαν. Ταυτόχρονα, τιμώντας τις δημοκρατικές τους παραδόσεις εντάχθηκαν στο φοιτητικό κίνημα κατά της δικτατορίας αντιμετωπίζοντας πολλαπλούς κινδύνους.
Παίρνοντας το πτυχίο τους συνέχισαν την επιστημονική τους καριέρα και κατόρθωσαν να εξελιχθούν σε άριστους νοσοκομειακούς γιατρούς, χειρουργούς ορθοπεδικούς, με τεράστια προσφορά στη τοπική μας κοινωνία. Ο πρώτος στο νοσοκομείο «Αγ. Ανδρέας», ο δεύτερος στο «Καραμανδάνειο Νοσοκομείο Παίδων».
Ιδιαίτερα διακριτό υπήρξε το ήθος τους, ιδιαίτερα σε εποχές δύσκολες. Ο οποιοσδήποτε είχε πρόβλημα, μπορούσε να προστρέξει σε αυτούς χωρίς να φοβάται ότι θα χρειαζόταν να καταθέσει το γνωστό «αντίτιμο». (Μεταξύ μας ένα μόνο πρόβλημα υπήρχε. Για τον μεν Θόδωρο Κατσαρδή να μην τον πετύχει «φουρτουνιασμένο», για τον δε Γιώργο Χριστοδούλου να «αποκωδικοποιήσει» τον ιατρικό λόγο του).
Υπήρξαν και παραμένουν ενεργοί πολίτες, ο μεν πρώτος ανεξάρτητος αριστερός, ο δε δεύτερος στρατευμένος στο χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς.
Θόδωρε και Γιώργο, είμαστε ιδιαίτερα τυχεροί που σας γνωρίσαμε και μοιραστήκαμε μαζί σας πολύτιμες στιγμές.
Θα έλθουν και άλλες.!!!
