Δύο πράγματα:
- Η μεταπολίτευση δεν πήρε τέλος. Οι βρυκόλακες, τα τσουτσέκια και οι τσάτσοι της είναι παντού γύρω μας. Το πνεύμα της κυριαρχεί ακόμα στον τρόπο εκτιμήσεως από τον απλό άνθρωπο του κοινωνικού γίγνεσθαι. Οι θέσεις ισχύος και προβολής αντηχούν ακόμα τους απόηχους των μεθόδων και των επιλογών της. Ο εχθρός δέχθηκε ένα πλήγμα αλλά είναι ακόμη όρθιος.
- Η μεταπολίτευση δεν είναι από μόνη της ούτε κοσμοθεωρία ούτε πολιτικό σύστημα. Αποτελεί την απροκάλυπτη εξαχρείωση του πλέον απανθρώπου πολιτικού συστήματος, του φιλελευθερισμού
και του πολιτικού του προσωπικού, με κορύφωση την επέλαση της χειρότερης εκδοχής του, του νεοφιλελευθερισμού, και των αγορασμένων εγχωρίων υπαλλήλων του.
Η δαιμονοποίηση της μεταπολίτευσης επομένως (καθόλου άδικης δεδομένης της αχρειότητάς της), αποτελεί αποπροσανατολισμό από τον κυριότερο εχθρό της ανθρωπότητος, το νεοφιλελεύθερο εγκληματικό ανοσιούργημα. Φύλακες γρηγορείτε!!!
Κώστας Καρδαράς
