Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος ἀπέτυχε να πείσει τὰ μέλη τῆς Ἱεραρχίας νὰ δεχθοῦν τὴν ἐρήμην τους συμφωνία του μὲ τὸν Ἀλ. Τσίπρα γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ περιουσία καὶ τὴ μισθοδοσία τῶν ἱερέων. Ὑπῆρξαν μάλιστα ἐντὸς καὶ ἐκτός τῆς Ἱεραρχίας ζωηρὲς ἀντιδράσεις γιὰ τὴν ἐν λόγω συμφωνία.
σκέπτεται νὰ δώσει τὸ «ἀρχιεπισκοπικὸ δαχτυλίδι» σὲ σαραντάρη φιλόδοξο Μητροπολίτη, ποὺ εἶναι ἐκ τῶν εὐνοουμένων του. Ἀλλὰ καὶ νὰ τὸ ἔδινε, κατὰ τὶς ὑπάρχουσες πληροφορίες, λίγοι Μητροπολίτες θὰ τὸν ἀκολουθοῦσαν στὴν ἐπιλογή του….
Ἀπὸ ΜΜΕ ἐτέθη τὸ ἐρώτημα ἂν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, μετὰ τὸ φιάσκο τῆς Ἱεραρχίας, μπορεῖ νὰ ὁδηγηθεῖ σὲ παραίτηση;
Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι δὲν μπορεῖ. Ὑπὸ φυσιολογικὲς συνθῆκες μόνο ὁ ἴδιος μπορεῖ νὰ παραιτηθεῖ. Οἱ «παραιτήσεις» τῶν Ἀρχιεπισκόπων Χρυσοστόμου (Χατζησταύρου) καὶ Ἱερωνύμου (Κοτσώνη) ἔγιναν ἐπὶ δικτατορίας Παπαδοπούλου καὶ Ἰωαννίδη ἀντίστοιχα.
Ἐπίσης οἱ, λόγω τοῦ διχασμοῦ καὶ τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς, ἀνώμαλες καταστάσεις στὸ τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 1910 καὶ τῶν ἀρχῶν τοῦ 1920 προκάλεσαν ἀλλαγὲς Ἀρχιεπισκόπων μὲ κυβερνητικὲς παρεμβάσεις. Τὸ 1938 ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος, ὁ ἀπὸ Κορίνθου Δαμασκηνὸς (Παπανδρέου), τοῦ ὁποίου ἡ ἐκλογὴ ἀκυρώθηκε στὸ ΣτῈ καὶ στὴ θέση του ὁ Ἰωάν. Μεταξὰς ἐπέβαλε τὸν ἀπὸ Τραπεζοῦντος Χρύσανθο.
Ἄν, μελλοντικά, ἕνας Ἀρχιεπίσκοπος ἀσθενήσει καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἐκτελέσει τὰ καθήκοντά του, τότε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἂν δὲν τὸν πείσει νὰ παραιτηθεῖ, μπορεῖ νὰ ἐνεργοποιήσει τὰ προβλεπόμενα στὸ ἄρθρο 34 τοῦ Νόμου 590/1977, ποὺ εἶναι ὁ Καταστατικὸς Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Στὸ ἐν λόγω ἄρθρο ἀναφέρεται ἡ διαδικασία, μὲ τὴ συνδρομὴ καθηγητῶν τῆς Ἰατρικῆς τοῦ Πανεπιστημίου καὶ Ἀνωτάτων Δικαστῶν.
Ἄλλο θέμα ποὺ ἐτέθη ἀπὸ ΜΜΕ εἶναι ἂν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὑπέπεσε σὲ κανονικὸ παράπτωμα μὲ τὸ νὰ συμφωνήσει μὲ τὸν πρωθυπουργὸ ἐρήμην τῆς Ἱεραρχίας καὶ γιὰ τὴν, μεταξὺ τῶν ἄλλων, παραχώρηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας. Γιὰ τὴν παραπομπὴ ἀρχιερέως σὲ ἐκκλησιαστικὸ δικαστήριο ἡ διαδικασία προβλέπεται στὸν Νόμο 5383/1932 περὶ Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων.
Σύμφωνα μὲ αὐτὸν ἡ Ἱερὰ Σύνοδος κρίνει ἂν συντρέχει περίπτωση διώξεώς του. Ὅμως Μητροπολίτες ἀποκλείουν νὰ ὑπάρξει συνέχεια στὸ θέμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὅταν μάλιστα ὁ ἴδιος ψήφισε στὴν Ἱεραρχία κατὰ τῆς συμφωνίας του μὲ τὸν Ἀλ. Τσίπρα…
Γιά τὴν ἱστορία τοῦ πράγματος νὰ σημειωθεῖ ὅτι κατὰ τὸν 34ο Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀποτελοῦν Κανονικὸ ἀδίκημα οἱ ἐρήμην τῆς Ἱεραρχίας ἐνέργειες κάθε Προκαθημένου. Ὁ ἐν λόγω Κανόνας ἐπιβάλλει «Ὁ Πρῶτος ἄνευ τῶν πάντων γνώμης μηδὲν ποιείτω τι». Ἐπίσης ὁ 26ος Κανόνας τῆς ἐν Καρθαγένη Συνόδου τονίζει ὅτι οὐδὲν τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας πωλεῖται καὶ ἂν παρίσταται ἀνάγκη νὰ πωληθεῖ μέρος αὐτῆς, τότε πρέπει νὰ γίνεται μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τοῦ Πρώτου καὶ τοῦ συνόλου τῆς Ἱεραρχίας. Ἂν δὲν ἀκολουθηθεῖ ἡ ἐν λόγω διαδικασία «ὁ πωλήσας καθαιρεῖται».
Δημοσιογράφος διερωτήθηκε ἂν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει καταδίκη ἢ ἀθώωση Ἀρχιεπισκόπων, Μητροπολιτῶν ἢ ἄλλων κληρικῶν μετὰ τὴν εἰς Κύριον ἀποδημία τους. Ἀσφαλῶς ναί. Ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο, καὶ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Νεκτάριο ἕως τοὺς Μητροπολίτες ποὺ συμμετέσχον στὴν Ἐθνικὴ Ἀντίσταση Κοζάνης Ἰωακεὶμ καὶ Ἠλείας Ἀντώνιο ἔχομε τὴν ἀποκατάστασή τους μετὰ θάνατον. Καταδίκη ἔχομε μετὰ θάνατον τοῦ Ὠριγένη καὶ τοῦ Χριστόδουλου Παμπλέκη.
