Η ΧΡΟΝΙΚΗ σύμπτωση ανάμεσα στην έγκριση της Συμφωνίας των Σκοπίων και την απόφαση για απόπειρα εξόδου στις αγορές, δεν είναι και πολύ κολακευτική ηθικά για την Κυβέρνηση, ιδιαίτερα όταν συνοδεύεται από εκτιμήσεις ξένων παραγόντων για ωρίμαση των συνθηκών.
ΔΕΝ ξεχνάμε ότι μέσα από την ίδια την κυβερνητική πλειοψηφία εκτοξεύθηκαν αιχμές για σύνδεση της Συνθήκης με οικονομικά συμφέροντα, που με τη σειρά τους εξυπηρετούν το δυτικό στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό στάτους κβο στα Βαλκάνια.
ΜΕ το που ξημέρωσε η πρώτη εβδομάδα μετά την υπερψήφιση της Συνθήκης, έρχονται εξελίξεις που συνειρμικά «δένουν» με τις αιχμές. Ούτε λίγο ούτε πολύ, βλέπουμε ένα σκηνικό ανταμοιβής της χώρας, για τη διευκόλυνση που παρείχε «στη σταθερότητα και την τάξη» στον βαλκανικό χάρτη, παράμετροι που αποτελούν ισοδύναμα του στάτους κβο, για το οποίο μιλούσαμε.
ΕΙΝΑΙ αλήθεια ότι ο φιλελεύθερος χώρος δεν είναι αλλεργικός προς τη συγκεκριμένη κατάσταση πραγμάτων, με την οποία φέρει μια παραδοσιακή αλλά και ιδεολογική συμβατότητα.
ΔΕΝ μπορεί ωστόσο να παρατηρήσει κανείς την έκλειψη του αριστερού προσήμου της κυβέρνησης Τσίπρα. Η ίδια το αναζητά στα «φιλολαϊκά μέτρα» τα οποία προετοιμάζει, αλλά όλοι ξέρουμε πως δεν πρόκειται τόσο για αριστερές ευαισθησίες αλλά για ψηφοθηρία.
Η ΟΥΣΙΑ δεν αλλάζει και συλλαμβάνεται από τους πολίτες. Μπορεί η καγκελάριος Μέρκελ να προσποιήθηκε ότι έπεσε από τα σύννεφα όταν της έγινε η (όχι και τόσο απρόσμενη) ερώτηση, αλλά όλοι καταλάβαμε ότι η κυβέρνηση υιοθέτησε τη Συμφωνία των Πρεσπών, προσβλέποντας σε καλύψεις οικονομικού χαρακτήρα, που θα της επέτρεπαν να δέσει πιο γερά το αφήγημα της εξόδου από την κρίση, και να χρηματοδοτήσει την υπερπαραγωγή με παροχές.
ΚΑΙ αυτή η συναλλαγή θα κριθεί στην κάλπη, μαζί με όλα τα προγενέστερα της ανεπανάληπτης τετραετίας.
