Οι πληροφορίες από το κυβερνητικό ρεπορτάζ συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι τούτη τη φορά ο πρωθυπουργός θα πάει στη Θεσσαλονίκη με μεγάλο «καλάθι». Δεν θα πρόκειται βέβαια για το… «κοφίνι» του 2014, που αποδείχθηκε στη συνέχεια ότι ήταν άδειο, αλλά λέγεται ότι οι παροχές που θα εξαγγείλει θα είναι αξιοσημείωτες, τηρουμένων των αναλογιών και των συνθηκών.
Θα ακούσουμε για φοροελαφρύνσεις, για τη μείωση του ΕΝΦΙΑ και των ασφαλιστικών εισφορών, ίσως και για μέτρα ενίσχυσης της επιδοματικής πολιτικής, στην οποία αρέσκεται να επιδίδεται η Κυβέρνηση. Και όλα αυτά σε ένα νέο αφήγημα, που έχει στο επίκεντρο του την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια.
Εάν ο ανασχηματισμός ήταν το τελευταίο χαρτί του Αλέξη Τσίπρα στην πορεία προς τις εκλογές, στη Θεσσαλονίκη θα παίξει τα ρέστα του. Είναι το κομβικό σημείο στη συντονισμένη προσπάθεια του να αναστρέψει το εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ κλίμα. Διόλου τυχαία, πριν ανεβεί στη συμπρωτεύουσα επισκέφθηκε το Μάτι, σε μια προφανή κίνηση επικοινωνιακού χαρακτήρα, ενώ μετέβη και στα Χανιά απ’ όπου προανήγγειλε περιοδείες με «άρωμα» εκλογών.
Το μήνυμα που επιχειρεί να εκπέμψει το Μέγαρο Μαξίμου στην κοινωνία είναι ότι αφήσαμε πίσω μας τη μνημονιακή εποχή και τώρα θα αρχίσουμε να «αναπνέουμε».
Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δυστυχώς τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Πριν από λίγες μέρες, η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι ο ρυθμός της ανάπτυξης μας το δεύτερο τρίμηνο του τρέχοντος χρόνου άγγιξε μόλις το 1,8%. Επίδοση απογοητευτική, που είναι κάτω και από το ψυχολογικό όριο του 2%, υπολειπόμενη και του κυβερνητικού στόχου.
Την ίδια ώρα, τα επιτόκια δανεισμού μας από τις αγορές κινούνται σταθερά πάνω από το 4%, με αυξητική τάση, ενώ μετά από τα όσα θα ακούσουμε στη Θεσσαλονίκη είναι πολύ πιθανό να σημειώσουν περαιτέρω άνοδο.
Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο το κόστος του δανεισμού, που είναι ήδη υψηλό, θα καταστεί απαγορευτικό.
Για να ελπίζουμε σε μια ουσιαστική ανάκαμψη, οι σημερινοί αναπτυξιακοί ρυθμοί πρέπει τουλάχιστον να διπλασιαστούν, αλλά με μια φορομπηχτική πολιτική που διάκειται εχθρικά στις επενδύσεις, είναι αδύνατο να επέλθουν.
Με 1,8%, δεν πάμε πουθενά, δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα βγούμε από το τούνελ της κρίσης. Η ανάπτυξη δεν πρόκειται να έλθει με παροχές προεκλογικού χαρακτήρα και με επιδόματα που χρηματοδοτούνται από ένα υπερπλεόνασμα, το οποίο είναι το προϊόν μιας ισοπεδωτικής για τους πολίτες και την πραγματική οικονομία υπερφορολόγησης.
Εάν το μείγμα της ασκούμενης πολιτικής δεν αλλάξει, οι παροχές που θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός (πέρα από μια προσωρινή ανακούφιση που θα επιφέρουν) θα πέσουν στο κενό, με τον ίδιο τρόπο που έπεσαν στο κενό, υπό την έννοια ότι δεν εφαρμόστηκαν, και οι βαρύγδουπες υποσχέσεις του, από την ίδια πόλη, το 2014.
