Τρίτη φορά μετά την ένταξή της ως πλήρους μέλους στην Ε.Ε., την 1η Ιανουαρίου του 1995, η Αυστρία ανέλαβε την 1η Ιουλίου και για τους επόμενους έξι μήνες την προεδρία της Ε.Ε., θέτοντας το κέντρο βάρους της στον αγώνα κατά της «παράνομης μετανάστευσης» και υπέρ της «περισσότερης ασφάλειας στην Ευρώπη».
Παρουσιάζοντας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στο Στρασβούργο, το πρόγραμμα της προεδρίας που φέρει τον γενικό τίτλο «Μια Ευρώπη που προστατεύει», ο 31χρονος Αυστριακός καγκελάριος και αρχηγός του δεξιού Λαϊκού Κόμματος, Σεμπάστιαν Κουρτς, ο οποίος ηγείται από τις 18 Δεκεμβρίου του δεξιού-ακροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού στη Βιέννη, αυτοπροσδιόρισε τον ρόλο του ως «γεφυροποιός» στην Ευρώπη.
Ταυτόχρονα, επικέντρωσε την ομιλία του σχεδόν αποκλειστικά και μόνον στην ακραία προσφυγική-μεταναστευτική πολιτική του, για την οποία ο ίδιος αισθάνεται απόλυτα δικαιωμένος και επαίρεται για την «επιτέλους» υιοθέτησή της από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες, με τους επικριτές του να του διαμηνύουν πως «Ευρώπη που προστατεύει» δεν σημαίνει κλειστά σύνορα, ύψωση φρακτών και δημιουργία μιας «Ευρώπης-Φρούριο», αλλά κοινωνική προστασία και κοινωνική ασφάλεια.
Επίσης ο Κουρτς, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, δεν παραλείπει να επαίρεται πως αυτός έκλεισε τη «Διαδρομή των Βαλκανίων», το σφράγισμα της οποίας προκάλεσε τις τραγικές εξελίξεις στην Ειδομένη, φέρνοντας την Ελλάδα στο χείλος μιας καταστροφής.
Μια ακραία πολιτική, που ήταν καθοριστική για τη νίκη του στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου και που δεν διέφερε και δεν διαφέρει από εκείνη του ακροδεξιού κυβερνητικού του εταίρου.
Επίκληση του προγγράμματος
Το Κόμμα των Ελευθέρων συμμετέχει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην παράταξη «Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας», των ακροδεξιών και «δεξιο-λαϊκιστικών» κομμάτων που έχει ιδρυθεί από τη Μαρίν Λεπέν και που αμφισβητεί σε μόνιμη βάση την ίδια την Ε.Ε. και τις θεμελιώδεις αρχές της.
Απέναντι στις επιφυλάξεις για τη συγκυβέρνησή του με τους Ελευθέρους, όπως αυτές εμμέσως διατυπώθηκαν και από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, μετά την ομιλία του καγκελάριου στο Στρασβούργο, ο Κουρτς επικαλείται το κυβερνητικό του πρόγραμμα, στο οποίο –όπως διατείνεται– καταγράφεται ο «καθαρά φιλοευρωπαϊκός» χαρακτήρας του συνασπισμού τους.
Από την άλλη, πάλι, ο Γιούνκερ –στο πλαίσιο των φιλοφρονήσεών του προς τον Κουρτς– τονίζει πως «η Ευρώπη χρειάζεται τις αυστριακές διαπραγματευτικές δεξιότητες» και, την ίδια στιγμή, σε συνέντευξή της η Μαρίν Λεπέν, εναποθέτοντας «μεγάλες ελπίδες στην αυστριακή προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ενωση», εκφράζει την αισιοδοξία ότι ο Κουρτς θα υλοποιήσει το πρόγραμμα για το οποίο είχε εκλεγεί στις τελευταίες αυστριακές εκλογές.
Οπως εκτιμάται από πολλούς, οι πολιτικές συνέπειες της προσφυγικής κρίσης θα μπορούσαν να «ανατινάξουν» την Ευρώπη, με την ίδια την Ε.Ε. –το φερόμενο ως πλέον επιτυχημένο μοντέλο της μεταπολεμικής περιόδου– να βρίσκεται σε κίνδυνο και τον Κουρτς, με την επιπλέον ιδιότητα του προεδρεύοντος αυτό το εξάμηνο, να παίζει ρόλο-κλειδί.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Κουρτς μπορεί είτε να συμπράξει με –σαφώς πλέον θεωρούμενους ακροδεξιούς– πρωθυπουργούς, όπως ο Βίκτορ Ορμπαν ή ο υπουργός Εσωτερικών και πανίσχυρος άνδρας στην Ιταλία, Ματέο Σαλβίνι της ακροδεξιάς Λέγκας, αλλά και ο αρχηγός των δεξιών Χριστιανοκοινωνιστών και υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας, Χορστ Ζεεχόφερ.
Δηλαδή, ο ίδιος πρέπει να επιλέξει για το εάν θέλει να τεθεί επικεφαλής των ευρωπαϊκών εχθρών της Ευρώπης και του ιδιαίτερα διφορούμενου «άξονα των προθύμων» ή αν θα ηγηθεί της ευρωπαϊκής ενότητας, στη βάση των θεμελιωδών αξιών και αρχών της Ε.Ε., για τις οποίες φέρεται να κόπτεται επί δεκαετίες το δεξιό κόμμα του, ως το πλέον «φιλοευρωπαϊκό» στη χώρα του.
«Στα κρύα του λουτρού»
Γιατί, όπως αποδεικνύεται από πολλά παραδείγματα στο παρελθόν αλλά και στο παρόν, μια δήθεν «τιθάσευση», μια «ενσωμάτωση» ή μια «πλαισίωση» της Ακροδεξιάς από τους συντηρητικούς και δεξιούς ποτέ δεν είχε επιτυχία και, ως εκ τούτου, για να κερδίσει και πάλι η Ευρώπη τον έλεγχο της κατάστασης, πρέπει να εστιάσει μόνο στη συνεργασία και την αλληλεγγύη.
Και αυτές εναπόκειται στον Κουρτς να τις υποστηρίξει και να τις προωθήσει ως προεδρεύων της Ε.Ε. αυτό το εξάμηνο (παρά το γεγονός ότι έχει σχετικά περιορισμένες δυνατότητες, γιατί ο πραγματικός προεδρεύων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι ο μόνιμος πρόεδρός του, ο Ντόναλντ Τουσκ).
Επικριτές επισημαίνουν πως ο Κουρτς άφησε να «εργαλειοποιηθεί» από τον Ζεεχόφερ και να γίνει όργανο της βαυαρικής εσωτερικής πολιτικής, ενόψει των επικείμενων περιφερειακών εκλογών, το φθινόπωρο, στο γερμανικό ομόσπονδο κρατίδιο της Βαυαρίας.
Τώρα, βέβαια, κατόπιν της ενδογερμανικής διευθέτησης των διαφορών στο προσφυγικό μεταξύ Μέρκελ και Ζεεχόφερ, ο Κουρτς παίρνει τον λογαριασμό και αφήνεται «στα κρύα του λουτρού» από τον «σύμμαχό» του, τον Γερμανό υπουργό Εσωτερικών, ο οποίος προωθεί τη δημιουργία κέντρων κράτησης στα αυστρο-γερμανικά σύνορα για πρόσφυγες που θα επαναπροωθεί η Γερμανία.
Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση του αρχηγού της ομάδας των Φιλελευθέρων, Γκι Φέρχοφσταντ, μετά την ομιλία Κουρτς στο Ευρωκοινοβούλιο, ο οποίος του είπε ότι «υποστηρίζουμε λύσεις και όχι ωραία λόγια, όπως και δεν αρκεί μόνον να ικανοποιείτε τους ψηφοφόρους σας στην Αυστρία».
Είναι επίσης ενδεικτικό όταν διαμηνύει στον Αυστριακό καγκελάριο (και μάλιστα απευθυνόμενος στον πληθυντικό) ο ευρωβουλευτής του Λαϊκού Κόμματος του Κουρτς και επί πολλά χρόνια αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Οτμαρ Κάρας: «Δώστε πίσω στην ιδέα της Ευρώπης την ψυχή της», καταγγέλλοντας ταυτόχρονα «εθνικιστικές, λαϊκιστικές και εγωιστικές μονομερείς πράξεις», τις οποίες ζητάει από τον ομοϊδεάτη και αρχηγό του, να τις απορρίψει.
